آیا Tokenomics برای ارزهای دیجیتال سالم است؟

اقتصاد پول به هر شکل یا شکلی بسیار چالش برانگیز بوده است. حتی کوچک‌ترین و ساده‌ترین سیستم‌های عرضه پول در هنگام تثبیت نرخ ارز و قدرت خرید در اقتصاد، چالش‌های عظیمی را تجربه می‌کنند. طبیعتاً، دنیای ارزهای دیجیتال در اوایل همان مشکل را به اشتراک گذاشت و متوجه شد که هر کوین برای تثبیت ارز به اقدامات اقتصادی محکم و اندیشیده شده نیاز دارد. 

امروزه، این بخش از حوزه کریپتو توکنومیکس نامیده می‌شود و به طور موثر بازار ارزهای دیجیتال را به دو نوع فرعی تقسیم می‌کند – ارزهای دیجیتال تورمی و تورمی. این مقاله عملکرد درونی هر دو استراتژی را آشکار می کند و تعیین می کند که آیا رویکرد توکنومیکس کاهش تورم واقعاً بهترین گزینه است یا خیر. 

Tokenomics در کریپتو چیست؟

برای درک واقعی ماهیت ارزهای دیجیتال تورمی و ضد تورمی، ابتدا باید مفهوم توکنومیکس و آن را درک کنیم. ارزش بحرانی در قلمرو کریپتو Tokenomics یک حوزه جوان است که مدت کوتاهی پس از ظهور کریپتو ایجاد شد. این قانون تقریباً هر جنبه ای از اقتصاد نشانه را کنترل و تعریف می کند، از عرضه توکن، کاربرد، و ابزار توزیع گرفته تا حفظ ارزش درازمدت.

Tokenomics برای هر پروژه رمزنگاری حیاتی است، زیرا انگیزه‌ها و عوامل محرک تقاضا در پشت هر سکه صادر شده را تعیین می‌کند. توکنومیکس پتانسیل پاداش استیک کردن، میزان بازدهی، مکانیسم های سوزاندن رمز، عرضه محدود در مقابل عرضه نامحدود و برنامه های تخصیص. این متغیرها تقاضا برای توکن را تعیین می کنند، زیرا هر کدام مقادیر مستقیم و غیرمستقیم پشت هر سکه رمزنگاری را هدایت می کنند.

هر سازنده رمزارز بر جنبه‌های مختلف ابزارهای ارز دیجیتال تأکید دارد. برخی از پروژه ها تمام تلاش خود را برای ارائه پاداش های فراوان به کار می گیرند، در حالی که برخی دیگر روش های توزیع طولانی مدت یا سوزاندن را در اولویت قرار می دهند. هیچ طرح هدفی برای ایجاد یک سکه کریپتو با تقاضای بالا وجود ندارد، زیرا عوامل داخلی و خارجی متعددی در آن دخیل هستند. 

ارزهای رمزنگاری تورمی و ضد تورمی

تغییرات تورمی و ضد تورم ارزهای دیجیتال در توکنومیک قابل توجه است. این زیرمجموعه‌ها تعیین می‌کنند که چگونه توکن‌های رمزنگاری در بازار توزیع می‌شوند و آیا آنها عرضه فزاینده‌ای از سکه یا در حال کاهش. هر دو روش مزایای خود را دارند و باید در هنگام ایجاد یک پروژه رمزنگاری جدید به طور مساوی در نظر گرفته شوند. اما ابتدا، اجازه دهید تمایز بین دو اصطلاح اقتصادی را بررسی کنیم.

تفاوت بین تورم وضد تورم در اقتصاد سنتی

تورم عموماً به افزایش عرضه پول مربوط به محصولات مربوطه در یک اقتصاد منزوی اشاره دارد. ضد تورم پدیده ای برعکس است که در آن قیمت کالاها و خدمات به دلیل عوامل مختلف کاهش می یابد. به عنوان یک مثال سریع، فرض کنید یک کشور، X، سالانه تنها ده خودرو تولید می کند. حجم کلی پول در کشور X 100000 دلار است. 

بنابراین، هر خودرو در حال حاضر 10000 دلار ارزش دارد. اگر عرضه پول به 150000 دلار افزایش یابد، قیمت واحد خودرو به 15000 دلار افزایش خواهد یافت. اگر برعکس اتفاق بیفتد و مجموع عرضه پول ثابت به 50000 دلار کاهش یابد، ارزش هر خودرو فقط 5000 دلار خواهد بود. سناریوی اول تورم را توصیف می کند و سناریوی دوم کاهش تورم را نشان می دهد. 

هر دو تورم و ضد تورم بسته به شرایط می‌توانند خوب یا بد باشند. با این حال، هر دو حرکت اقتصادی در دراز مدت مضر تلقی می شوند، زیرا قیمت گذاری منصفانه در بازار همیشه بهترین گزینه برای سلامت اقتصاد محلی و بین المللی است. تورم سریع بیشتر بد است زیرا قدرت خرید را کاهش می دهد و پیشرفت اقتصادی را متوقف می کند، در حالی که کاهش سریع تورم منجر به بیکاری، کاهش هزینه ها و سایر اثرات نامطلوب می شود. بنابراین، اعتدال در این مورد ضروری است. 

رویکرد تورمی در کریپتو 

اصل تورمی پروژه های کریپتو بی شباهت به مفهوم تورم کلاسیک نیست و عرضه به تدریج افزایش می یابد. پروژه های تورمی یا دارای حداکثر عرضه ثابت توکن یا توزیع نامحدود توکن هستند. هر دو رویکرد مزایای خود را دارند، اگرچه یک عرضه ثابت مسلماً در مورد ارزش توکن کنترل بسیار ساده‌تر است. به هر حال، حفظ ارزش چیزی نامحدود آسان نیست. 

پروژه های تورمی عمدتاً به طور سیستماتیک حجم توزیع توکن های مربوطه خود را افزایش می دهند. این را می توان با افزایش مستقیم مقادیر عرضه یا تأثیر غیرمستقیم بر استخراج یا پاداش دادن به دست آورد. استراتژی اخیر ماینرها و اعتباردهندگان را تشویق می کند تا تلاش های خود را افزایش دهند و حجم بیشتری از ایجاد توکن را تسهیل کنند. 

استراتژی‌های تورمی عمدتاً توسط پروژه‌هایی استفاده می‌شوند که بر پیشنهادات پرداخت همتا به همتا یا سایر خدمات مرتبط با تراکنش متمرکز هستند. توکن‌های ارزهای دیجیتال تورمی نیازی به کارمزد هنگفتی برای تراکنش‌ها ندارند، زیرا به خدمات ماینرها یا سهامداران متکی نیستند. بنابراین، آنها یک انتخاب عالی به عنوان یک راه حل پرداخت روزمره هستند. 

روش ضد تورمی در کریپتو

از سوی دیگر، پروژه‌های ارزهای دیجیتال با ضد تورم از روش‌های مختلفی برای افزایش ارزش توکن‌های خود با گذشت زمان استفاده می‌کنند. راه های مختلفی برای ایجاد تورم تدریجی وجود دارد. یک مثال خوب این روش سوزاندن است، که چندین سکه کریپتو را از گردش خارج می کند. فرآیند سوزاندن در عمل بسیار ساده است. سازندگان پروژه کریپتو به سادگی بخشی از کل عرضه خود را در آدرس‌های کریپتوی بن‌بست که همیشه برای همه رمزگذاری شده است، توزیع می‌کنند.

بنابراین، توکن‌های «سوخته» دیگر در گردش نیستند. طبیعتاً، دارندگان کریپتو در ازای سکه های سوخته خود، غرامت مناسب دریافت می کنند.

یک روش رایج دیگر هاوینگ کردن است که شامل روش‌های مختلفی برای بی‌انگیختن ماینرها یا سهامداران برای ایجاد توکن‌های رمزنگاری جدید است. به عنوان مثال، ارز بیت کوین دارای یک هاوینگ کردن که به طور موثر پاداش استخراج برای توکن های بیت کوین را هر چهار سال یکبار کاهش می دهد.

برای تجسم این فرآیند، بیایید تصور کنیم که بیت کوین در حال حاضر به ازای هر بلوک رمزنگاری تولید شده 100 دلار به استخراج کنندگان رمزارز ارائه می کند. روش هاوینگ هر چهار سال یکبار انگیزه 100 دلاری را به 50 دلار کاهش می دهد. در حالی که این تغییر به صورت خطی بر تولید بیت کوین تأثیر نمی گذارد، بسیار متناسب با کاهش عرضه است

راه‌های دیگری برای اطمینان از کاهش تدریجی توکن‌های رمزنگاری وجود دارد، اما روش‌های ذکر شده در بالا بسیار محبوب‌ترین روش‌ها در بازار هستند. هدف اصلی استراتژی‌های کاهش تورم این است که اطمینان حاصل شود که قیمت توکن‌های رمزنگاری به طور قابل اعتماد و پیوسته در آینده افزایش می‌یابد. در نتیجه، سرمایه گذاران انگیزه بیشتری برای خرید و نگهداری این توکن ها برای دوره های طولانی مدت خواهند داشت. 

تفاوتهای اساسی بین دو سیستم

گذشته از این واقعیت که مکانیسم های تورمی و ضد تورم متضاد قطبی هستند، چندین تمایز کلیدی بین آنها وجود دارد. این تفاوت ها باید به دقت مورد مطالعه قرار گیرند تا اثرات موج دار هر دو استراتژی توکنومیکس درک شوند. بیایید کاوش کنیم. 

عرضه در گردش

اول از همه، آشکارترین تفاوت بین این دو روش، عرضه در گردش آنها است. توکن های تورمی یا به طور تصاعدی عرضه سکه بالاتری دارند یا اصلا سقفی ندارند. پروژه های تورمی به قیمت گذاری و ارزش گذاری کلی اهمیتی نمی دهند زیرا هدف آنها تسهیل تراکنش های ارزهای دیجیتال ارزان و سریع در سراسر جهان است. 

از سوی دیگر، پروژه‌ های ضد تورم تماماً به ارزش سکه‌هایشان مربوط می‌شوند. این پروژه ها در تلاش هستند تا ارز خود را برای تسهیل تقاضای بیشتر ارزشمند کنند. در جایی که سکه های تورمی وسیله ای برای رسیدن به هدف هستند، سکه های کاهش تورم ذاتا دارایی با ارزش محسوب می شوند. هر دو نوع فرعی منجر به نتایج گردش خون متفاوتی می شوند. توکن‌های تورمی در بازار به راحتی پیدا می‌شوند و با آنها معامله می‌شود، در حالی که سکه‌های کاهش‌دهنده تورم بسیار کمیاب‌تر و بازیابی آنها چالش برانگیزتر است.  

قدرت و ارزش خرید

یک تمایز مهم دیگر قدرت خرید هر دو نوع توکن است. دارایی های کریپتو تورمی به گونه ای طراحی شده اند که ارزش آنها به تدریج کاهش یابد. بنابراین، نگه داشتن این توکن ها برای مزایا بی معنی است، زیرا قطعاً در دراز مدت ارزش کمتری خواهند داشت. بنابراین، سکه‌های تورمی برای تسهیل خرید کالاها و خدمات در سراسر جهان خرید و فروش می‌شوند. 

برعکس، توکن‌های ضد تورم به‌عنوان کالاها، سهام و سایر دارایی‌های افزایش‌دهنده نگهداری و استفاده می‌شوند. توکن‌های ضد تورم را می‌توان برای خرید کالاها و خدمات مختلف مورد استفاده قرار داد، اما ارزش واقعی آن‌ها در قدردانی تدریجی و هماهنگ آن‌ها است. بنابراین، قدرت خرید به طور کلی با توکن‌های تورمی و ضد تورم کاهش می‌یابد. 

با این حال، بازار کریپتو شاهد برخی انحرافات عجیب از قانون ذکر شده در بالا بوده است. برخی از ارزهای تورمی ممکن است به دلیل افزایش تقاضا، علیرغم ماهیت ذاتی، ارزش خود را افزایش دهند. دوج کوین نمونه کاملی از این پدیده است. برعکس، ارزش توکن‌های کاهش‌دهنده تضمینی افزایش نمی‌یابد، زیرا هم بیت‌کوین و هم اتریوم دچار کاهش قیمت هستند و هر دو در سال‌های اخیر از افت قیمت چشمگیر رنج برده‌اند.

امکانات تبدیل

در نهایت، انعطاف پذیری تبدیل با هر دو نوع فرعی در نظر گرفته می شود. سکه های تورمی را می توان به راحتی به انواع تورم زدایی تبدیل کرد زیرا تنها کاری که لازم است انجام سوزاندن، نصف کردن یا سایر فرآیندهای مشابه است. این امر به‌طور خودکار عرضه سکه‌ها را محدود می‌کند و طبیعتاً آن‌ها را کمیاب می‌کند و ارزش هر واحد را افزایش می‌دهد. 

همین کار در مورد پروژه‌های ضد تورم امکان‌پذیر نیست، زیرا آنها از قبل دارای سقف و محدودیت‌های عرضه هستند. در نتیجه، سازندگان توکن‌های کاهش‌دهنده باید سکه‌های بیشتری را در بازار منتشر کنند. در حالی که این از نظر فنی امکان پذیر است، توزیع سکه های جدید در بازار کریپتو به صورت تصادفی منطقی نیست. بنابراین، ارزهای تورمی انعطاف پذیری بیشتری برای کنترل ارزش گذاری خود دارند و به طور موقت از سناریوهای فوق تورم اجتناب می کنند.

آیا رویکرد ضد تورم برتر است؟

ماهیت تورم منفی دارایی های رمزنگاری ذاتاً برای سرمایه گذاران و دارندگان توکن عالی است. این مکانیسم توکنومیکس تضمین می کند که سرمایه گذاران ارزش پول خود را در دوره بلندمدت به دست خواهند آورد. در صورت مساوی بودن همه چیز، رویکرد ضد تورمی باید بدون خطا باشد، که منجر به افزایش قیمت توکن ها به دلیل کمبود آنها می شود. با این حال، همه چیز به ندرت برابر است، زیرا چشم انداز کریپتو فوق العاده بی ثبات است و از نوسانات قیمتی قابل توجهی رنج می برد. 

در حالی که توکنومیکس ضد تورم به طور موثر عمل می کند، عوامل متعدد دیگری می توانند ارزش کلی سکه را کاهش دهند. برجسته‌ترین مثال بیت‌کوین است که به دلیل عرضه محدود و رویداد نصف شدن هر چهار سال یکبار، عمدتاً کاهش‌دهنده تورم در نظر گرفته می‌شود. علیرغم کمبود روزافزون، ارزش بیت کوین در پنج سال گذشته به طرز چشمگیری کاهش یافته است و از ارزش 70 هزار دلاری به قیمت فعلی 37 هزار دلار رسیده است. 

روش ضد تورم نباید در خلاء تحلیل شود، زیرا ارزش توکن‌های رمزنگاری به متغیرهای متعدد دیگری از جمله نوسانات بازار، مقررات، تقاضای عمومی کل و خدمات نمادین ملموس. تاکتیک‌های کاهش قیمت فقط یک چرخ دنده در ماشین انبساطی هستند که قیمت‌های کریپتو را دیکته می‌کنند. با این حال، اگر هدف پروژه کریپتو تشویق سرمایه‌گذاری و روند نزولی به سمت سکه‌هایشان باشد، عموماً یک استراتژی مطلوب است.

آیا باید روی توکن های ضد تورم سرمایه گذاری کنید؟

همانطور که در بالا ذکر شد، این واقعیت که توکن ها ضد تورم هستند ممکن است قدردانی تدریجی آنها را تضمین نکند. بسیاری از سکه های ضد تورم در سال های اخیر نتوانسته اند به این هدف دست یابند. حقیقت ساده این است که بیشتر صنایع کریپتو هنوز آنقدر بی ثبات هستند که نمی توانند به درستی توکنومیکس ضد تورم را تسهیل کنند. در حالی که این مکانیسم در عمل کار می کند، عوامل مختلف اقتصادی، سیاسی و نظارتی می توانند به شدت این معیار را جبران کنند. 

بنابراین، یک توکن ضد تورم می‌تواند ارزشش را کاهش دهد، برخلاف انتظارات سرمایه‌گذاران مشتاق. عامل مهم دیگر دستکاری انسان است. همانطور که در بالا مورد بحث قرار گرفت، بیشتر سکه های کاهش تورم برای فرصت های سرمایه گذاری پرسود طراحی شده اند. آنها برای استفاده برای خرید کالاها و خدمات ساخته نشده اند. بنابراین، تمام هدف خرید سکه های کاهش تورم، بازده بالقوه آنها در دوره های بعدی است. 

به طور طبیعی، معامله گران و سرمایه گذاران “نهنگ” انگیزه دارند تا به طور مصنوعی قیمت ها را افزایش دهند. در جهت مطلوب خود، زیرا آنها به طور بالقوه می توانند سودهای پرسود از آن کسب کنند. بنابراین، سکه‌های کاهش‌دهنده تورم اغلب می‌توانند قربانی طرح‌های دستکاری مختلفی شوند که بر تعادل عرضه و تقاضای ارگانیک بازار تأثیر می‌گذارند. در حالی که رشد و بلوغ صنعت کریپتو مطمئناً این خطرات را کاهش می دهد، شرایط فعلی هنوز از این نظر بسیار نامشخص و ناپایدار است.

سخن آخر

توکنومیکس تورم زدایی برای بازار ارزهای دیجیتال اگر به درستی اعمال و استفاده شود بسیار عالی است. این روش افزایش تدریجی قیمت یک توکن معین را تضمین می‌کند و به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که انتظارات قابل اعتمادی برای دارایی‌های رمزنگاری که تصمیم به نگهداری دارند داشته باشند. با این حال، لازم است به یاد داشته باشید که عوامل دیگر، مانند کلی نوسانات رمزنگاری رکودهای مختلف اقتصادی، سرکوب های نظارتی و غیره می توانند اثرات تورم منفی را جبران کنند. بنابراین، اگر قصد سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال را دارید، توکنومیکس تورم‌زدایی نباید تنها عامل تعیین‌کننده برای انتخاب نهایی شما باشد.