چگونه یک آدرس کیف پول بیت کوین دریافت کنیم و چرا به آن نیاز دارید؟

تقاضای فزاینده برای گزینه‌های مخارج، مبادله و ذخیره‌سازی کریپتو منجر به ظهور صرافی‌ها و ارائه‌دهندگان کیف پول متعددی شده است. یک کیف پول رمزنگاری، معمولاً یک کیف پول نرم افزاری یا یک دستگاه فیزیکی، دارایی های کاربران را در بلاک چین مدیریت می کند و دارای یک آدرس الفبایی برای ارسال و دریافت ایمن ارز دیجیتال است. این آدرس‌ها، مشابه آدرس‌های ایمیل، کیف پول را به‌عنوان آدرس ارسال در هنگام پرداخت‌های رمزنگاری شناسایی می‌کنند.

بنابراین، آدرس کیف پول چیست و به طور خاص چگونه می توان آدرس کیف پول بیت کوین را دریافت کرد؟ در مقاله کشف کنید.

کیف پول برای بیت کوین شما چیست؟

کیف پول رمزنگاری نرم افزار یا سخت افزاری است که برای مدیریت وجوه در بلاک چین، تسهیل تراکنش هایی مانند خرج کردن، ارسال یا دریافت پول مجازی استفاده می شود. کیف پول BTC مانند یک حساب بانکی دیجیتال است که به کاربران اجازه می دهد بیت کوین خود را مدیریت کنند. داشتن کیف پول به کاربران امکان کنترل بر دارایی های دیجیتال خود را می دهد، اما مسئولیت ایمن سازی آنها را نیز به همراه دارد. 

بیت‌کوین‌ها در کیف پول ذخیره نمی‌شوند، بلکه در بلاک چین، یک دفتر کل دیجیتال که تمام موجودی‌ها و تراکنش‌ها را ثبت می‌کند، ذخیره می‌شوند. با یک کیف پول، کاربران می توانند نشان دهند که برخی از سکه ها متعلق به آنهاست و به آنها امکان می دهد این سکه ها را مدیریت و ارسال کنند، مشابه برداشت پول از دستگاه خودپرداز.

یک کیف پول رمزنگاری ابزاری است که کاربران را قادر می سازد تا با بلاک چین به عنوان یک واسطه بین یک کاربر و دارایی‌های ارز دیجیتال او عمل می‌کند. همه کیف پول‌ها کلیدهایی دارند که برای دسترسی به دارایی‌های رمزنگاری کاربر مورد نیاز است. 

یک کلید عمومی، مانند شماره حساب بانکی، می‌تواند با هر کسی که می‌خواهد ارز دیجیتال ارسال کند به اشتراک گذاشته می‌شود، در حالی که کلید خصوصی، مانند کد پین حساب بانکی، باید به دقت محافظت شود. زمانی که کاربر می خواهد ارز دیجیتال ارسال کند، کلید عمومی کیف پول مقصد و مقدار مورد نظر را وارد می کند. وقتی کاربر می‌خواهد رمزنگاری را دریافت کند، بسته به نوع کیف پول، تراکنش باید با استفاده از کلید خصوصی امضا شود.

کدام کیف پول بیت کوین را باید انتخاب کنید؟

کیف پول به اشکال مختلف می آید، از کیف پول های وب آنلاین کاربرپسند گرفته تا کیف پول های پیچیده تر مبتنی بر سخت افزار آفلاین. 

در اصل، آنها را می توان به سه گروه طبقه بندی کرد: متوسط، اتصال، وکاستدی.

از لحاظ رسانه، کیف پول های بیت کوین را می توان به نرم افزار طبقه بندی کرد، کاغذ و کیف پول های سخت افزاری. برنامه کیف پول نرم افزاری یک برنامه کامپیوتری یا برنامه تلفن همراه است که کلیدهای خصوصی را به صورت آنلاین نگه می دارد و از طریق گره های قابل اعتماد، سرویس های متمرکز یا خود گره های کامل به شبکه BTC متصل می شود. آنها در سه نوع هستند: دسکتاپ، تلفن همراه، و مبتنی بر وب. 

کیف پول سخت افزاری یک دستگاه کوچک و قابل حمل است که کلیدهای خصوصی را از اینترنت جدا نگه می دارد و امنیت بیشتری را فراهم می کند، اما پیچیده و گران است. کیف پول های کاغذی با دانلود نرم افزار و اجرای آفلاین آن برای ایجاد یک جفت کلید عمومی/خصوصی ایجاد می شوند.

از نظر اتصال، کیف پول ها می توانند گرم یا سرد باشند. کیف پول های گرم از طریق اینترنت یا یک مرورگر وب در دستگاه تلفن همراه با اتصال به اینترنت قابل دسترسی هستند. کیف پول های سرد فاقد اتصال به اینترنت هستند و سرقت آنلاین آنها غیرممکن است. یک هکر برای دسترسی فیزیکی به دستگاه باید دستگاه را بدزدد.

کیف‌پول‌های رمزنگاری بر اساس حضانت طبقه‌بندی می‌شوند و کیف‌پول‌های حضانتی توسط نهادهای معتمدی مانند CEXs کنترل می‌شوند. ، به کاربران اجازه می دهد تا از طریق یک رابط وب به محتوای خود دسترسی داشته باشند. با این حال، کیف پول‌های نگهبانی خطر هک کردن یا از دست دادن تمام رمزارزها را به همراه دارند. 

کیف پول‌های غیر حضانتی یا غیر کاستدی به کاربران امکان کنترل کامل بر وجوه و کلیدهای خصوصی را می‌دهند یا عبارات اولیه را ایجاد می کند، بلکه آنها را ملزم می کند که مسئولیت امنیت خود را بر عهده بگیرند. هیچ شخص ثالثی یا کاستدی برای ایمن نگه داشتن رمزارزها، گم شدن یا فراموش کردن یک کلید یا عبارت seed منجر به عدم دسترسی به رمزنگاری می شود.

آدرس کیف پول بیت کوین چیست؟

کیف پول های بلاک چین دو نوع کلید دارد: کلیدهای عمومی که مانند شماره حساب هستند و کلیدهای خصوصی که امکان دسترسی به وجوه ارزهای دیجیتال را فراهم می کنند.  

آدرس کیف پول بیت کوین رشته ای از کاراکترهایی است که به طور تصادفی تولید می شود که برای دریافت تراکنش ها در کیف پول بلاک چین استفاده می شود. این یک نسخه هش شده از کلید عمومی است که برای ارسال تراکنش ها به کیف پول استفاده می شود. مالک کیف پول می تواند در هر زمانی آدرسی ایجاد کند.

برای دریافت بیت کوین، کاربران ارز دیجیتال مورد نظر را انتخاب می کنند و کیف پول، کلید عمومی خود را برای بیت کوین هش می کند. این یک آدرس کیف پول کریپتو ایجاد می کند که می تواند با هر کسی که می خواهد بیت کوین ارسال کند به اشتراک گذاشته شود. از طرف دیگر، کاربران می‌توانند خودشان بیت‌کوین ارسال کنند، زیرا اکثر صرافی‌های رمزنگاری آن را در کیف پول‌های نگهبانی خود ذخیره می‌کنند. 

آدرس های کیف پول بسته به نوع رمزنگاری ممکن است هر بار که آدرس جدیدی ایجاد می شود تغییر کند. برای بیت کوین، هر آدرس منحصر به فرد است، در حالی که ETH و برخی از سکه های دیگر آن را تغییر نمی دهند.

اشتراک‌گذاری آدرس بیت‌کوین خود با دوستان، خانواده یا همکاران کاملاً ایمن است، زیرا وجوه شما تنها با استفاده از آدرس شما قابل سرقت نیست – کلید خصوصی شما نیز مورد نیاز است، بنابراین مهم است که هرگز کلید خصوصی را به اشتراک نگذارید. این به هر کسی اجازه دسترسی به حساب و سرقت ارز مجازی را می دهد. همچنین، هر کسی که آدرس بیت کوین شما را بداند می تواند موجودی و تراکنش های شما را از طریق کاوشگر بلاک بیت کوین ردیابی کند. 

انواع آدرس

شبکه‌های مختلف از قراردادهای منحصربه‌فردی برای تولید آدرس‌های کیف پول استفاده می‌کنند که می‌تواند رمز ارز مورد استفاده را به سرعت شناسایی کند. بنابراین، آدرس های بیت کوین با 1، 3 یا bc1 شروع می شوند، در حالی که آدرس های ETH با 0x شروع می شوند و 40 کاراکتر هستند. 

چهار نوع رایج آدرس کیف پول بیت کوین وجود دارد: Segwit، Legacy، Compatibility و Taproot.

SegWit

SegWit آدرس‌های ، که با bc1q شروع می‌شوند، برای محدود کردن ذخیره‌سازی اطلاعات و کاهش هزینه‌ها با حفظ نکردن امضاها و اسکریپت‌ها در تراکنش استفاده می‌شوند. این باعث صرفه‌جویی 16 درصدی نسبت به آدرس‌های P2SH و 38 درصد در آدرس‌های قدیمی می‌شود، که این نوع را به استانداردترین استاندارد برای آدرس‌ها تبدیل می‌کند.

Legacy

آدرس‌های قدیمی که با ۱ شروع می‌شوند، به دلیل حجم تراکنش‌های بزرگ، محبوبیت کمتری دارند. این آدرس‌ها که P2PKH نیز نامیده می‌شوند، تنها راه ایجاد آدرس در راه‌اندازی بیت‌کوین در سال 2009 بودند. آنها هشکلید عمومی کلید خصوصی و گرانترین نوع بودند.

امروزه، بیشتر کاربران تنها در صورتی از این آدرس ها استفاده می کنند که کیف پول قدیمی آنها با آدرس های جدیدتر ناسازگار باشد. انواع دیگر برای همه موارد دیگر استفاده می شود.

سازگاری

پرداخت به اسکریپت- آدرس‌های Hash (P2SH) یا  Compatibility، قابلیت‌های خاصی را فعال می‌کنند، مانند نیاز به چندین امضای دیجیتال قبل از مجاز شدن تراکنش.

این آدرس‌ها با 3 شروع می‌شوند و هش کلید عمومی نیستند، بلکه یک اسکریپت با شرایط مخارج مخفی هستند. آدرس‌های P2SH می‌توانند از SegWit برای صرفه‌جویی در هزینه‌های تراکنش استفاده کنند و تقریباً ۲۶٪ ارزان‌تر از استفاده از کیف پول با آدرس‌های قدیمی هستند. این اسکریپت امکان تراکنش های کارآمدتر و ایمن تر را فراهم می کند.

Taproot

آدرس‌های Taproot یا BC1P، که با bc1p شروع می‌شوند، حریم خصوصی پیشرفته‌تری را ارائه می‌دهند و عملکرد قرارداد هوشمند را باز می‌کنند.

آدرس های Taproot هنوز به طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفته اند، اما شبکه BTC یک چنگال نرم در نوامبر 2021 انجام داد، که امکان قرارداد هوشمند و حفظ حریم خصوصی را بهبود بخشید.

تراکنش های Taproot کمی بزرگتر از SegWit بومی هستند اما به دلیل کلیدهای عمومی کوچکتر از آدرس های قدیمی هستند. آنها در فضا برای تراکنش‌های پیچیده صرفه‌جویی می‌کنند و نسبت به SegWit هزینه کمتری دارند، و آنها را به انتخابی مناسب برای هزینه‌های شبکه کم و کارمزدهای بالا تبدیل می‌کند.

آدرس اتریوم

آدرس‌های بلاک چین ETH، که با «0x» شروع می‌شوند و از 40 کاراکتر تشکیل شده‌اند، می‌توانند با استفاده از خدماتی مانند Unstoppable Domains برای ایجاد یک نام مستعار قابل تشخیص برای یک آدرس کیف پول ERC-20، که برای ETH و سایر ERC- اعمال می‌شود، خوانا شوند. 20 توکن.

نحوه دریافت آدرس کیف پول بیت کوین

مکان آدرس کیف پول شما بستگی به کیف پول دقیقی دارد که استفاده می کنید، اما مفهوم اصلی تقریباً برای هر ارائه دهنده کیف پول یکسان است. بنابراین، بیایید نحوه دریافت آدرس کیف پول BTC را دریابیم.

برای به دست آوردن آدرس بیت کوین، باید یک کیف پول بیت کوین ایجاد کنید. برای ایجاد یک آدرس بیت کوین جدید، کیف پول خود را باز کرده و گزینه «Addresses» را انتخاب کنید. کیف پول یک آدرس جدید، معمولاً رشته ای از حروف و اعداد ایجاد می کند. این آدرس را می توان با فرستنده به اشتراک گذاشت یا برای اهداف مختلف استفاده کرد. آدرس های متعددی را می توان برای جدا کردن تراکنش ها یا جدا کردن تراکنش ها برای اهداف مختلف ایجاد کرد.

به عنوان مثال، برای پیدا کردن یک آدرس کیف پول منحصر به فرد Coinbase، وارد حساب خود شوید و به آدرس های Crypto بروید. سپس، یک رمزارز خاص را از فهرست بازشوی دارایی های قابل معامله انتخاب کنید و کد QR را نمایش دهید یا آدرس را کپی کنید. همچنین می‌توانید یک برچسب به نمای کد QR اضافه کنید. 

در برنامه تلفن همراه، روی دریافت ضربه بزنید و دارایی مورد نظر برای دریافت را انتخاب کنید. کد QR و آدرس پر می شود و می توانید کد را اسکن یا در وب سایت خود جاسازی کنید. 

آدرس را کپی کنید یا پیامی را با آن امضا کنید. آدرس‌های متعدد را می‌توان با یک دارایی رمزنگاری منفرد مرتبط کرد، به شرطی که نوع صحیح رمزارز باشد.

سخنان پایانی

انواع آدرس بیت کوین در اکوسیستم کریپتو بسیار مهم هستند. معماری بیت کوین اجازه می دهد وجوه از انواع آدرس های جدیدتر مانند Taproot به فرمت های قدیمی مانند آدرس های Legacy ارسال شود. هر نوع نشان دهنده یک فصل منحصر به فرد در تکامل بیت کوین است و درک این انواع آدرس و دانستن نحوه دریافت آدرس کیف پول بیت کوین به کاربران کمک می کند تا با اطمینان خاطر در دنیای همیشه در حال تحول سکه های دیجیتال حرکت کنند.

نوشته شده توسط

Anna Churakovaنویسنده

بازبینی شده توسط

Tamta Suladzeنویسنده اصلی